2ª Mano
Haiwort, un oficinista, é chamado por Woolite, sub-xefe de persoal dunha gran empresa, para comunicarlle as causas que o poñen fronte ó abismo do despido... O percorrido de Haiwort na busca dunha salvación, o desexo de fuxir das ataduras oficinescas ou a neceside aparente de conservar o seu postiño de traballo, a procura e o encontro do terceiro personaxe principal da novela, máis o desenlace que isto provoca, velaí o argumento de Panificadora.
Cid Cabido acentúa e desenvolve o seu peculiar estilo evidencialista para poñelo ó servicio dunha dobre crítica ó que denomina " Modo de Corrupción Capitalista " . A voz do protagonista Haiwort, narrador da maior parte da historia, fai unha defensa consciente do ser humano e da natureza en oposición ós intereses das grandes empresas, atentas só a unha dinámica depredadora e productivista que impide ou lastra o reencontro do individuo cos demais e co seu medio natural.
En palabras do crítico e profesor de filosofía Francisco Sampedro,
Panificadora ás veces, discorre cinematograficamente, e de feito as alusións ás técnicas da sétima arte están presentes (soberbia a exemplificación do ' estupor ' no paralelismo entre o abre-pecha da neveira e do ascensor), pero onde penso que está unha das claves para dar conta da calidade do libro é nos mecanismos que Cid Cabido emprega na narración, e que non son outros que os mecanismos do soño: condensación e desprazamento, que son utilizados para metaforizar a condición humana no seo do que o marxismo denomina Late capitalismo
Empregando unha nomenclatura intencionada para crear un territorio narrativo despegado da realidade pero só destinado a pensala criticamente, Cid Cabido presenta, con humor corrosivo e moi coidada sonoridade da palabra, unha historia na que o principal é o ácido zume conseguido na maneira de contar.
